نمی دانم آدم ها تحلیل هایشان را از کجا می آورند؟!
این آدم کوتوله ی سیاسی ست!
آن آدم ابله است!
آن یکی قیافه اش به درد مسند نمی خورد!
این یکی معلوم است بلد نیست پول خرج کند!
آن یکی بی سواد است!
این یکی ...
در این جور مواقع ترجیح آدم در ورود پیدا نکردن در بحث، با این همه شخصیت های فکری- اعتقادی ای است که کلی پژوهش کردند برای تحلیل های شان!
وقتی فردی در یک جمعی قرار می گیرد، کاملا برایش واضح است که صلاح جمع چیست و چه به نفع آن است. اگر هم واضح نباشد ولی فقیه کاملا در جایگاه هی ست که این وضوح را برایش شفاف تر نماید.
مستقل بودن فرق دارد با استقلال از جمع.
چه استقلال از جمع، الفت را از دل آدم می گیرد و دقیقا فرد کاری را می کند که به ضرر است یا با حداقل هیچ تاثیری ندارد.
قال رسول الله: انَّ سُرعة ائتلافِ القُلوبِ الابرار اذا التَقَوا و ان لَم یُظهِروا التَّوَدُِدَ بِاَلسِنَتِهِم کَسُرعةِ اِختِلاطِ مَاءِ السَّماءِ بِمَاءِ الانهَارِ
وَ اِنَّ بُعدَ ائتلافِ قُلوبِ الفجّارِ اذا التَقَوا و اِن أظهَرو التَّوَدلدَ بِاَلسِنَتِهِم کَبُعدِ البَهائِمِ مِنَ التَعاطپُفِ و َ اِن طَالَ اعتلافُها علی مِذوَدٍ واحدٍ.
پیامبر فرمودند: براستی که شتاب و سرعت پیوستن دلهای ابرار بهنگام ملاقات، رویارویی و پیوستنشان به یکدیگر- هر چند عاری از هر ابراز علاقه ی ظاهری و زبانی باشد- همچون شتاب و سرعت پیوستن آب باران به آب رودخانه ها است.
و نیز دوری دلهای شکاف ایجاد کنندگان و فجّار - هرچند مهر و محبت را با زبان و به ظاهر بیان کنند- مانند دوری حیوانات از دوستی و محبت است، هر چند علف خوردنشان بر سر یک آخور به طول انجامد.
ـــــــــــــــــــــــــــ
1.تحف العقول، ترجمه ی جفعری، ص352.